Musimy pamiętać, że po ponownym wprowadzeniu węglowodanów do diety następuje wzrost masy ciała (dzięki glikogenowi i wodzie), którego nie trzeba bezwzględnie mylić ze wzrostem masy tłustej.
Jednym ze skutków długofalowych diet z niską zawartością węglowodanów jest wzrost oporności na insulinę („cukrzyca z głodu”) w momencie przywrócenia mocy węglowodanów: pomaga to w wahaniach stężenia glukozy we krwi i hiperinsulinemii, ze względu na zmiany zachodzące w poziomach enzymów, w szczególności sposób, który dotyczy enzymów biorących udział w spożyciu tłuszczów i węglowodanów.
Ekspresja enzymów deputowanych do spożycia węglowodanów jest bowiem zmniejszona podczas diety pozbawionej takich makroskładników, a ponadto wysoki poziom kwasów beztłuszczowych we krwi zmienia mechanizmy transportu glukozy. Wynikiem finału jest to, że wiele osób doświadcza tzw. hipoglikemii z odbicia (niski poziom cukru we krwi) podczas pierwszych dni ładowania glukozy.
Wnioski o diecie niskowęglowodanowej
Dieta ketogeniczna może być cennym narzędziem w kontekście utraty wagi, skutkującym bardziej zrównoważoną niż inne podejścia dietą (jak opisano powyżej) oraz w poprawie zdolności utleniania (spożywania) tłuszczu.
Ten ostatni czynnik jest przydatny w sporcie wytrzymałościowym (wytrzymałościowym), gdy trening lub wyścig trwają długo, jak to ma miejsce np. w maratonie czy w kolarstwie, gdzie przyczynia się do wyczerpania zapasów glikogenu i w konsekwencji obniżają osiągi fizyczne (myślisz, że słynna „ściana 30 km” podczas maratonu): dobra zdolność utleniania lipidów może dać przewagę potrzebną do doprowadzenia do końca osiągów fizycznych z dobrymi wynikami.
I „musi oczywiście ocenić indywidualny przypadek, aby zrozumieć, czy dieta ketogeniczna jest najlepszym wyborem dla tej osoby; Również, jeśli zdecydujesz się na podejście ketogeniczne, konieczne jest ustawienie diety w sposób właściwy dla drugiej z cech fizycznych danej osoby.
Z tych powodów wskazane jest powierzenie specjalistom żywienia, który jest w stanie poradzić sobie z wieloma zmiennymi, które należy wziąć pod uwagę przy opracowywaniu dostosowanego planu żywieniowego.
Dieta ketogeniczna
Dieta ketogeniczna to dieta wysokobiałkowa, która również opiera się na drastycznej redukcji cukrów . Działa, ale nie jest pozbawiona niebezpieczeństw. Dieta ketogeniczna to dieta dietetyczna zapewniająca posiłki bogate w białka i tłuszcze oraz bardzo ubogie w węglowodany.
Jej nazwa wywodzi się o d tego, że ten rodzaj zasilania prowadzi do powstania tzw. ciał ketonowych (aceton, acetooctan i 3-hydroksymaślan). Jego skuteczność opiera się na założeniu, że niski poziom glukozy zmusza organizm do pozyskiwania energii z białka i tłuszczu.
Dodatkowo minimalny poziom cukrów utrzymuje stałe stężenie insuliny – hormonu kontrolującego zużycie glukozy – zapobiegając gromadzeniu się tłuszczu. Dieta składa się z dwóch faz: pierwsza skupia się na eliminacji węglowodanów, druga na reintegracji. Generalnie wyniki są szybkie, ale tego typu reżimowa dieta poddaje organizm jednemu stresowi w sposób ciągły i niezdrowy.
Profesjonaliści. W przypadku braku cukru organizm zmuszony jest wydać więcej kalorii, aby przekształcić tłuszcze i białka w glukozę. Jednocześnie pobudzane jest wydzielanie hormonów, które sprzyjają wydalaniu tłuszczów i zmniejszają apetyt.
Z tych powodów, jeśli celem jest utrata wagi, dieta ketogeniczna jest skuteczna. Jednak początkowy spadek wagi spowodowany jest jedynie spożyciem zapasów organizmu glukozowego (glikogenu) oraz utratą wody. Są one jednak potrzebne kilka dni od rozpoczęcia prawdziwej i sprawiedliwej utraty wagi, związanej z pozbyciem się zapasów tłuszczu.
Wady tej diety
Całkowite wyeliminowanie węglowodanów z diety ma istotne wady. W rzeczywistości glukoza jest niezbędna do przetrwania organizmu, ponieważ jest jedynym możliwym źródłem energii dla ośrodkowego układu nerwowego i funkcjonowania czerwonych krwinek.
Wynika z tego, że w warunkach niedoboru cukru komórki optymalizują zdolność wykorzystania tłuszczu jako źródła energii. Mechanizm ten prowadzi jednak do powstawania ciał ketonowych, które można uznać za toksyczne odpady.
W rzeczywistości małe ilości tych cząsteczek, które powstają podczas normalnego metabolizmu, są usuwane przez nerki i płuca, ale w przypadku skrajnego niedoboru glukozy organizmy chetogeni będą gromadzić się we krwi, co prowadzi do spadku jej pH, co jeśli jest zbyt wysoki, może wywołać śpiączkę i śmierć.
Brak glukozy stymuluje również degradację białek w celu uzyskania energii, aw konsekwencji przeciążenie pracy wątroby i nerek. W efekcie odwołanie się do diety ketogenicznej zwiększa również ryzyko wystąpienia mocznicy (obecność krwi w moczu) i problemów z nerkami.
Inne zagrożenia to odwodnienie, utrata elektrolitów, niedobory błonnika, wapnia i witamin oraz dna moczanowa. Jeśli zatem dietę ketogeniczną łączy się z aktywnością fizyczną, zagrożenia są jeszcze większe. W rzeczywistości ruch zwiększa zapotrzebowanie na glukozę, a tym samym stymuluje produkcję ciał ketogenicznych.
W poniższej tabeli zestawiono zalety i wady diety ketogenicznej. Organizm jest zmuszony wydać więcej kalorii, aby przekształcić tłuszcz i białko w glukozę. W warunkach niedoboru cukru, zwłaszcza jeśli ćwiczysz zajęcia fizyczne, zwiększa się on. wytwarzanie ciał ketonowych, które będą gromadzić się we krwi, prowadząc do obniżenia jej pH
Stymulowane jest wydzielanie hormonów, które sprzyjają wydalaniu tłuszczów i zmniejszają apetyt. Brak glukozy stymuluje degradację białek w celu uzyskania energii, co w konsekwencji powoduje przeciążenie pracy wątroby i nerek. Zwiększa zatem ryzyko wystąpienia mocznicy i problemów z nerkami. Zwiększa ryzyko odwodnienia, utraty elektrolitów, niedoborów błonnika, wapnia i witamin oraz dny moczanowej
Dodaj komentarz