Pierwszy raz odwiedziliśmy Casa Mia w Zakopanem, gdy byliśmy znudzeni typowym jedzeniem oferowanym na Krupówkach. Każda restauracja podaje grule pieczone, placki po zbójnicku, steki ze schabu, kwaśnicę, cycki grillowane i te sprawy 😉 Biorąc do tego pod uwagę fakt, że panuje tam prawie, że monopol jednego właściciela to, o urozmaiceniu po prostu nie ma mowy. Inną sprawą jest to, że potrawy są źle przyrządzane, a jakoś obsługi w sezonie – koszmar. Po pewnym czasie byłam załamana, ponieważ kocham Zakopane, ale przecież jeść coś trzeba… I nagle pojawiła się Casa Mia…

Z tego co zdążyłam się dowiedzieć Casa Mia przeszła kuchenną rewolucję, taką bez udziału Magdy Gessler 😉 Restauracja istnieje od 1989 roku. Kiedyś podawali identyczne dania co wszyscy.  Odważny ruch wyłamać się z tego całego towarzystwa. Świetne posunięcie i chwila oddechu dla wszystkich gości.

Zobacz wpis:
– Karczma Obrochtówka po Kuchennych Rewolucjach
– Schronisko Smaków Magdy Gessler
– Mała Szwajcaria niedaleko Krupówek

Casa Mia „przywitała” nas starterem w postaci dorsza na koprze włoskim z emulsją z kalafiora i chipsem dyniowym. Dorsz miękki z chrupiącą skórką. Całość słona, ale wszystkie składniki dobrze się komponowały.

Starter z dorsza

Menu Casa Mia jest nowoczesne, różnorodne, łączy wiele kuchni. W karcie znajdują się pozycję sezonowe chociażby takie, jak krem z zielonych szparagów (25 zł), który mieliśmy przyjemność wypróbować wczorajszego dnia. Kelner podał głęboki talerz z lekko chrupiącymi szparagami i łezkami gęstej, kwaśnej śmietany, a w osobnym naczyniu sam krem ze szparagów. Aksamitny z aromatem migdała, a w zasadzie landrynki migdałowej, jaką jadłam w dzieciństwie.

Krem ze szparagów

Przy wyborze dania głównego wahałam się między piersią z kaczki z purre z kasztanów, sosem z daktyli i gruszką z imbiru (59 zł), a tagliolini z dojrzewającym serem Gruyere, dziką pieczarką i truflami (47 zł). Wybrałam makaron jednak nie do końca była zadowolona. Danie niby smaczne, ale oczekiwałam czegoś więcej. Przede wszystkim brakowało sosu i porcja jest nie zbyt duża. Dzika pieczarka, czytaj: surowa pieczarka nie do końca mi przypadła do gustu. Połączenie sera gruyere z truflami wyśmienite, ale przez to, że sosu było zbyt mało odczucie miałam takie, jakbym jadła same kluski do rosołu tyle, że dłuższe.

Mąż zamówił burgera „Casa Mia” (44 zł). Udane danie, zresztą od początku widnieje w karcie. Burger z antrykotu podany na chrupiącym toście z jajkiem sadzonym i chipsem z boczku. Do tego sałata rzymska, rukola i ogórek kiszony. Obok ziemniaki w mundurkach smażone na patelni oraz pomidorki koktajlowe. Łącznikiem był sos 1000 wysp.

Ceny w Casa Mia są wysokie jednak jesteśmy w samym centrum Zakopanego i restauracja podaje świeże, dobrej jakości, złożone dania, także nie można się temu dziwić.

Plus: wyróżnienie się z pośród restauracji na Krupówkach pysznym, lekkim, nowoczesnym menu
Minus: muzyka jazzowa, wejście do łazienki na zewnątrz lokalu
Polecam na:  śniadanie, obiad, wyjątkową okazję
Godziny otwarcia: pon- nd 12-22
Adres: ul. Krupówki 69 34-500 Zakopane | Facebook
Telefon: 516 645 313

W tym roku podczas pobytu w Zakopanem zatrzymaliśmy się w obiekcie Nosalowy Dwór Resort & SPA składającego się z czterech hoteli: 3*, 4* i 5* (Rezydencja I i II). My przebywamy obecnie w Grand Nosalowy Dwór (4*). Na początek słów kilka o tym miejscu. Hotel jest przepiękny. Położony w samym sercu Tatr, 100 m od stoku Nosal. Resort zaspokaja wszystkie potrzeby gości. Mamy tu Lobby bar, kawiarnię Panoramika, Centrum Wellness (basen, sauny), siłownię FIT & GYM, zabiegi SPA kliniki La Perla, pokój zabaw dla dzieci Pinokio, Centrum Kongresowe Gerlach i Centrum Konferencyjne Rysy. Śniadania różnorodne w formie szwedzkiego stołu. Wyrabiane ręcznie masło, czarnuszka, domowe wędliny, żurek, chleby na naturalnym, regionalnym zakwasie to tylko, niektóre produkty przygotowane na śniadanie.

Zobacz wpis: 
– Karczma Obrochtówka po Kuchennych Rewolucjach
– Schronisko Smaków Magdy Gessler
– Mała Szwajcaria
– Casa Mia na Krupówkach

W hotelu Nosalowy Dwór Resort & SPA  mamy trzy lokale gastronomiczne: Restaurację Regionalną, Grand i Rezydencję. Dziś chciałam wam przedstawić karczmę Balzera. Menu restauracji regionalnej Nosalowy Dwór to nic innego jak kuchnia zakopiańska. Na wejściu można poczęstować się świeżo upieczonym chlebem i smalcem oraz ogórkiem kiszonym i innymi sałatkami wraz z sosami, jest to całkowicie bezpłatne. Chleb wspaniały, chrupiący. Musieliśmy się pilnować, aby nie zjeść za dużo. Nie dalibyśmy rady, wtedy zjeść obiadu 😉

W Regionalnej Restauracji Nosalowego Dworu wypróbowaliśmy borowikową z łazankami (19 zł), góralską kwaśnicę (12 zł), gicz jagnięcą (69 zł) oraz jedno danie można powiedzieć łączone, ponieważ zamówiłam filety cielęce, których nie było tzn. były w trakcie marynowania i wymieniono je na polędwiczkę wieprzową. Tutaj często bywa, że niektórych dań nie ma. Wszystko robione jest na świeżo, nie ma odgrzewania. Wolę taką taktykę niż dostawać zeschnięte, stare jedzenie.

Borowikowa na dużej ilości grzybów. Charakterystycznie, na swój sposób zagęszczona. Posypana natką pietruszki. Powiem szczerze, że ostatnio tyle dostaję pietruszki, że zaczynam ją pomału lubić 😉 Kwaśnica nietłusta z ziemniakami, boczkiem i rozpływającymi się w ustach żeberkami. Sporo ilość kminku i oczywiście pietruszka 😉

Borowikowa z łazankami

Góralska kwaśnica

Gicz duszona w warzywach z sosem pieczeniowym podkreślającym smak mięsa. Zamiast duszonych w białym winie filetów cielęcych podano grillowaną polędwiczkę. Sos ten sam co, do cielęciny czyli borowikowy na bazie śmietany z tymiankiem i lubczykiem. Oba mięsa soczyste w towarzystwie klusek śląskich z niewielką ilością mąki, bardzo delikatne. Idealne do tego typu dań.

Gicz jagnięca

Polędwiczka wieprzowa

W Restauracji Regionalnej jedliśmy jeszcze rosół (10 zł) i placek zbójecki (36 zł). Rosół wołowo-drobiowy z makaronem i marchewką. Placek zbójecki z kwaśną śmietaną i oscypkiem. Gulasz wołowy, lekko pikantny z dużą ilością mięsa. Placki ziemniaczane mogłyby zawierać mniej mąki, ale ogólnie wszystko bardzo udane. Porcje od serca, wszystko pachnące, starannie przyrządzone. Będę odwiedzać to miejsce z pewnością.

Placek Zbójecki

Plus: regionalne, smaczne jedzenie zawsze na świeżo i poczęstunek chrupiącym chleb i smalcem
Minus: częsty brak niektórych dań z karty
Polecam na:  obiadokolacje z rodziną
Godziny otwarcia: pon- nd 12-22
Adres: Oswalda Balzera 21d 34-500 Zakopane | WWW | Facebook | Instagram
Telefon: 18 202 24 00

Z racji tego, że nie byłam jeszcze nigdy w Gruzji – Restauracja Gaumarjos od wielu lat jest na mojej liście lokali do odwiedzenia. Tym bardziej, kiedy w mieście przeze mnie zamieszkałym powstała gruzińska sieciówka Chinkalnia. Na jej temat pojawiają się różne głosy. Część osób twierdzi, że kuchnia ma niewiele wspólnego z gruzińskim jedzeniem, stąd też uznałam, że restauracja prowadzona przez Gruzinów będzie idealnym wyznacznikiem tego, jak smakuje Gruzja. I będę mogła porównać te dwa lokale.

Restauracja Gaumarjos w 2013 roku zgłosiła się do programu „Kuchenne rewolucje” Magdy Gessler. Rewolucje bardzo udane. W zasadzie do dziś restauratorka przy każdej możliwej okazji, za przykład najlepszych metamorfoz związanych z programem podaje właśnie ten lokal. Obecnie do dyspozycj gości są dwie lokalizacje. Jedna w Warszawie i ta, w której my byliśmy znajdujaca się w Piasecznie.

Jak wypada przy niej Chinkalnia?

Powiem Wam, że wcale nie ma specjalnych różnic. Zamówiliśmy:

• roladka z grillowanej papryki (5 zł)
• bulioni – rosół z ręcznie robionymi pierożkami pielmieniami (19 zł)
• gupta – klopsiki w sosie pomidorowym (18 zł)
• chinkali – sakiewki z mielonym mięsem / serem (26/24 zł)
• tolma – gołąbki w liściach wingoron (28 zł)
• kupdari – placek drożdżowy z z siekanym mięsem wieprzowym (31 zł)

Największi fani mięsa nie pogardziliby roladką z grillowanej papryki nadziewaną pastą z orzechów włoskich, swieżą kolendrą i owocami granatu. Jesz i wydaje Ci się, że jest tam mięso. Myślę, że inspieracje tym specjałem kuchni gruzińskiej spokojnie mogą czerpać wszytskie wegańskie knajpy.

Bulioni idenyczny jak rosół w Polsce z kołdunami. Bardzo dobrze doprawiony, wyrazisty, rozgrzewający.

Gupta, a więc klopsiki w sosie pomidorowym. Mięso miękkie, soczyste. Sos zrobiony na bazie świeżych pomidorów z ryżem. Całość pikantna. Prosto i smacznie.

Na widok porcji chinkali przyznam, że troszkę mnie zamurowało. Mogłam się tego spodziewać, ponieważ tutaj pierożki podawane są jako danie główne. W porcji są 4 sztuki. My poprosiliśmy dwie z  mięsem i dwie z serem. W przeciwieństwie do sakiewek Chinkalni w Gaumarjos są one olbrzymie. Ciasto znacznie grubsze i mniej aksamitne. Farsz mięsny bardzo podobny – delikatny. Ser w sieciówce przypomina mozarelle, natomast tutaj jest bardziej twarogowy. Dla mnie smaczniejsze są te w Chinkalni głównie ze względu na substelniejsze ciasto.

Gołąbki w liściach winogron nie przypadły nam do gustu. Myślę, że odgrywają tutaj dużą rolę preferencje kulturowe. Gruzini gołąłbki  jadają z liścimi winorośli, u nas gołąbki otulone w kapuście – kwestia przyzwyczajenia. Kapusta jest lekko słodka, natomiast w przypadku liści winogron wyczuwalna jest nieprzyjemna gorycz. Co prawda tolma podawana jest z sosem jogurtowo-czosnkowym, który neutralizuje nieco gorycz, jednak my już raczej tej potrawy nie zamówimy.

Jeśli chodzi o kupdari, a więc placek drożdżowy z siekanym mięsem wieprzowym, to początkowo odczucie bardzo pozytywne, jednak po zjedzeniu 1/4 mieliśmy już przesyt. Ciasto było gumowe, mięso dosyć mocno zbite. Po tym daniu stwierdziliśmy, że mamy dość kuchni gruzińskiej na dłuższy czas.

Muszę się przyznać, że jestem gapa. Nie zamówiłam chaczapuri, a jest moim ulubieńcem z potraw gruzińskich. Mam nadzieję, że wybaczycie mi. Na swoje usprawiedliwienie mam to, że byłam potwornie zmęczona po całym dniu szkolenia. Obiecuję nadrobić 😉

Na koniec pierwsze, co mi przychodzi na myśl to, to że restauracja Gaumajos nie daje, aż tyle kolendry w przeciwieństwie do Chinkalni i to jest zdecydowanie na plus. Po tym, co tutaj spróbowałam nie dostrzegam, aby odbiegała ona jednak mocno od restauracji prowadzonej przez Gruzinów.

Jedna z najstarszych karczm w Zakopanem – Obrochtówka od 2013 roku cieszy się dużym zainteresowaniem. Wszystko za sprawą kuchennych rewolucji Magdy Gessler. Jadłam tam tuż po nich i później podczas kolejnych wizyt w Zakopanem. Co się zmieniło i czy jeszcze kiedykolwiek tam wrócę?

Bardzo lubiliśmy w ich wykonaniu placki ziemniaczane i zwykle to na nie wracaliśmy. Ostatnim razem z mężem zamówiliśmy dwie zupy: kociołek (20 zł) i czosnkową z grzankami (10 zł). Na drugie danie oczywiśćie placek po zbójnicku (25 zł) oraz jagnięcinę „Pod śniegiem” (52 zł).

Kociołek to nic innego jak zupa gulaszowa. Dobrze doprawiona, smaczna, ale chłodna. Zaskoczeniem były w niej masywne kluski coś na podobieństwo kopytek. Spora ilość wołowiny jednak całość zbyt przeciętna, a cena wygórowana.

Zupa czosnkowa –  totalna porażka. Śmietana zważona. Ser po wrzuceniu go do zupy wyglądał fatalnie. Zrobiła się z niego rozpuszczona, tłusta maź do tego mocno wyczuwalny był surowy czosnek. Pani kelnerka nawet nie zapytała dlaczego nie zjedliśmy.

Jagnięcina „Pod Śniegiem” z kaszą jęczmienną wspaniała! Mięso miękkie, delikatne w smaku, a na wierzchu kremowa, lekko puszysta śmietana. Naprawdę cudo! Ja bym nazwała tą potrawę „jagnięcina na chmurce”. Boska! Ostrości ma dodać ćwikła z chrzanem. Chrzanu nie lubię, wiec wybrałam kapustę zasmażaną ze sporą ilością kminku.

Placka po Zbójnicku jedliśmy w Obrochtówce za każdym razem, gdy przyjechaliśmy do Zakopanego. Po kuchennych rewolucjach był bardzo dobry z niewielką ilością mąki, nieprzypalony, czyli zgodnie z wytycznymi Magdy Gessler. Z każdą wizytą jednak jest coraz z nim gorzej. Placek o nierównej grubości.  Z jednej strony cienki, z drugiej grubość ma 3 centymetry. Przypalony, a w niektórych miejscach surowy. Ilość mąki porażająca. Jak, tak dalej pójdzie, to niedługo wyjdzie ciasto ziemniaczane 🙂 Gulasz z mięsa wieprzowego smaczny, ale tłusty. Niektóre kawałki, to praktycznie sam tłuszcz. Sos podobnie jak gulaszowa był chłodny.

Karczma Obrochtówka – kiedyś moja ulubiona. Na ten moment mam mieszane uczucia. Jakość dań niedopilnowana. W tej chwili daniem dla, którego mogłabym wrócić to jagnięcina, która muszę przyznać, że jest wyborna! I to jest jedna z tych potraw, które na pewno nieraz będę wspominać i oczekiwać na ponowną możliwość zachwycenia się nim. Co do reszty dań są lepsze restaurację chociażby Restauracja Regionalna Nosalowego Dworu. Całkiem niedaleko mieści się Mała Szwajcaria czy na Krupówkach Casa Mia. Co prawda z bardziej „egzotycznym” menu, ale jednak jakość utrzymana jest na wysokim poziomie. Restaurację kiedyś oceniałam na 5, dziś tylko jagnięcina zasługuję na pochwałę. 

Plus: duże porcje, karczma z historią
Minus: nierówna jakość
Polecam na:  rodzinny obiad
Godziny otwarcia: pon – nd 12-22
Adres: ul. Kraszewskiego 10 A | Facebook
Telefon: 18 206 29 79

Po dwóch latach pisania recenzji restauracji stwierdzam, że naprawdę niektórzy ich Właściciele posiadają – delikatnie mówiąc „ciekawe” zdanie na temat swoich klientów. Zepsute mięso w restauracji o standardzie 5*. Zaznaczam, że restauracja, o której mowa – sama sobie nadała tytuł i gwiazdki 😉 Druga Glamour z daniami z frytury. Dzisiejsza restauracja Mo-ja Tomasza Pawluska ze starymi ziemniakami i bułami w roli głównej. Gratulacje. Oczywiście to nie wszystkie wpadki tego wieczoru. Odnoszę wrażenie, że wielu restauratorów uważa, że wystarczy klientowi podać cokolwiek, a on będzie klaskał i cieszył się, że w ogóle może coś zjeść. Ja na pewno do takich klientów nie należę. Na ten moment nie wiem czy kiedykolwiek wrócę do restauracji Mo-ja.

Na wstępie chciałbym zaznaczyć, że jakość, którą utożsamiacie z Panem Tomaszem Pawluskiem i restauracją Żółty Słoń – w lokalu Mo-ja nie istnieje. Menu oparte o praktycznie samą wieprzowinę wolną od GMO, ale cena 99 zł za kawałek prosiaka jest grubym przegięciem. W dodatku dostaniecie ją prawdopodobnie z podstarzałymi dodatkami – tak przynajmniej było u nas.

Zamówiliśmy:

• krem ze szpinaku, grzanki w emulsji serowej, chipsy z pietruszki marynowane w wasabi (21 zł)
• żurek świętokrzyski na maślance z polską kiełbasą, wiejskim jajkiem i podpłomykiem z grzybami (17 zł)
• wolno gotowane policzki wołowe w kremowym sosie chrzanowym, kluski śląskie, buraczki z jabłkiem i rozmarynem (38 zł)
• schabowy z kością (mięso wolne od GMO), ziemniaki z koperkiem, polski bigos z dziczyzną (30 zł)
• gruszka gotowana w słodkim prosecco, mus z mascarpone, kruszone bezy, sorbet z pomarańczy

Zacznę od tego, że połowy menu – brak. Rozumiem, że na początku budżet może się nie spinać, ale całej reszty już pod to nie podciągniemy.

Krem ze szpinaku – smaczny, ale na bazie glutaminianu. Chipsy nie zostały marynowane w wasabi i nie dostaliśmy grzanek w emulsji serowej tylko podpłomyk – z żurku 😉 Niestety tuż po zjedzeniu zupy wystąpiły u mnie rewolucje żołądkowe.

Żurek identyczny jak wszędzie w Kielcach… Zamiast podpłomyku, który powędrował do kremu ze szpinaku otrzymaliśmy dwie bułki. Pszenna bułka została wrzucone do piekarnika. Z zewnątrz chrupiąca skórka, a w środku wysuszony gniot. Brawo za kreatywność jednak brak logicznego myślenia się kłania. Jeśli coś jest wyschnięte i włożymy to, do piekarnia – będzie jeszcze bardziej wyschnięte. Ma to uzasadnienie tylko wtedy, gdy mrozimy świeże pieczywo lub mamy do czynienia z pieczywem, które nie zdążyło stać się czerstwe. Podpowiem jeszcze, że warto spróbować tego, co podaje się swoim klientom.

Policzki i schabowe – w smaku bez zarzutu, ale niestety prezentacja straszna. Bardzo nietrafiony pomysł, aby policzki położyć na talerzu bez sosu. I te naczynia – raz, że nie pasują do restauracji (widywałam takie w karczmach), a po drugie są niepraktyczne. Zapewne nie zniszczą się tak szybko w zmywarce, ale współczuję obsłudze nosić tak ciężkie talerze przez kilka godzin. Ogromnym rozczarowaniem było otrzymanie, w takim stanie jak widzicie na zdjęciu: klusek śląskich i puree. Wyczuwalne było to, że ziemniaki długo leżały po ugotowaniu. Puree w dodatku było grudkowate, a na nim przywiędnięte pędy groszku. To wiele mówi na temat człowieka, który prowadzi restaurację. W życiu bym czegoś takiego klientowi nie podała. Może zamiast rozmów z kolegami, warto zająć się gotowaniem i/lub ewentualnymi poprawkami. Ludzie nie są naiwni. Nie pomoże wypromowanie przez Żółtego Słonia ani znajomość z Panem Robertem Sową.

Deser – kolejna odsłona „jakości.” Obita gruszka w mamałydze. Gdzie nie gdzie pojawiały się grudki. Mus, w którym zanurzona była gruszka smakował jak mleko z tubki. W dodatku nie był dobrze wymieszany. Ulepek i nic więcej. Okropność. Prezentacji pozwólcie, że nie będę komentować.

Obsługa też pozostawia wiele do życzenia. Fajnie, gdy ma luz jak np. w Żółtym Słoniu tyle, że istnieje cienka granica między luzem, a brakiem kultury i profesjonalizmu. Załoga nieprzeszkolona. Pan rozmawiający z klientami z założonymi rękami – tragedia. Kolejna sprawa to duży hałas w lokalu. Przez większość czasu słychać było robot kuchenny.

Co mogę Wam jeszcze powiedzieć. Dla Nas duże rozczarowanie. Restauracja Mo-ja nie ma nic wspólnego z tym, co znamy z Żółtego Słonia, a więc zawsze nienaganna jakość, świeżość, piękna prezentacja dań i profesjonalna obsługa. Oczywiście podtrzymuje to, co pisałam kiedyś na grupie Gdzie dobrze zjeść? Restauracje polecamy/odradzamy, że obecny kucharz w Żółtym Słoniu ma tendencje do przekombinowania. Dania jednak przygotowywane są z należytą starannością. Restauracja idzie do przodu, wprowadza zmiany i pilnuje jakości – to się ceni.

Kolejny przykład na to, że za poziom restauracji odpowiada przede wszystkim właściciel, a nie szef kuchni. Nie wystarczy podkupić kucharza z innej restauracji. Nie można również liczyć na pyszną kuchnie w lokalu u kogoś, kto był szefem kuchni w innych, dobrze prosperujących miejscach.

Nie wróżę sukcesu restauracji Mo-ja ponieważ, jeśli na początku prezentuje tak niski poziom – później będzie tylko gorzej.