Przychodzę do Was z wywiadem Karoliny Korwin-Piotrowskiej, którego udzieliła w audycji NieZŁY pacjent w Radiu Zet. Dziennikarka choruje na migrenę od 15 lat. Zwróciła ona uwagę na dwie bardzo ważne kwestie.

Po pierwsze na to, aby nie zwlekać z przyjmowaniem leków.

„Ja mam wysoki próg bólu, co przy migrenie jak się okazało – ja bym mogła wcześniej sobie pewne rzeczy może próbować pomóc, w pewnych historiach. ”

Mnie osobiście wiele razy uchroniło przed atakiem natychmiastowe zażycie leków, gdy tylko tak naprawdę poczuje, że coś się dzieje. Kiedyś zwlekałam myśląc, że może przejdzie i dzięki czemu wezmę mniej środków przeciwbólowych. Na ogól migrena rozhulała się na całego, a wtedy do jej opanowania konieczny jest arsenał lekarstw. Dosyć późno wprowadziłam tą zasadę w życie. Stosuje ją zaledwie około 4 lat z 15 lat. Zalecenia otrzymałam od załogi w jednym ze szpitali i naprawdę tak niewielka zmiana znacząco zmniejsza liczbę dni wyjętych z życia.

Po drugie, aby wsłuchiwać się w swój organizm. 

„Migrena to dziwka. Zdania nie zmienię. Trzeba ją po prostu opanować. Znaczy trzeba o niej wiedzieć jak najwięcej. Słuchać swojego ciała – bardzo uważnie. Ja myślę, że mnie się trochę polepszyła sytuacja kiedy ja zaczęłam się wsłuchiwać w sygnały, które wysyła mi moje ciało i powiedziałam, że muszę się do tego zmusić i się zmusiłam po prostu do tego, bo pomyślałam sobie, że to jest taki ból i ja zrobię wszystko, aby go uniknąć.”

Zaznaczyła również, że nie jest to łatwe i należy to w sobie wypracować. Myślenie o sobie, przyglądanie, zastanawianie – musimy zamienić to w nawyk, aby wyłapać to, co może być zaczątkiem migreny. Ja zawsze analizuję to, co wydarzyło się przed atakiem migrenowym, ale również patrzę na całokształt tego, co działo się u mnie.

Całość wywiadu znajdziecie poniżej:

Dokładnie miesiąc temu wspólnie z moim teamem Moderatorek w grupie wsparcia dla migreników, stworzyłyśmy cykl postów z #migrenaToNieŚciema. We wtorek ukazał się artykuł na portalu Onet z naszymi historiami pt. „Polki opowiedziały, jak wygląda życie z migreną.”, który osiągnął już 2700 udostępnień i liczba ta cały czas rośnie. Pojawiły się, głosy, że Wy również chcielibyście podzielić się przeżyciami związanymi z migreną, także działamy❤

Akcja #MigrenatoNIEściema ma na celu uświadomienie innych, jak poważną chorobą jest migrena, czyli z jak dużym wiąże się cierpieniem oraz jak wielkie problemy potrafi sprawić w codziennym funkcjonowaniu osobom, którym przyszło się z nią zmagać. Akcja ma również za zadanie przedstawić jak sobie z nią radzimy na co dzień oraz zwrócić uwagę, że objawów tej choroby nie można bagatelizować.

Co należy zrobić, aby się włączyć do akcji #migrenatoNIEściema?

Niech Świat się dowie, że nie ściemniamy!

Migrena przewlekła – chroniczny ból. Potwornie męczący, wręcz wykańczający, lecz niewidzialny. Trudny do wyobrażenia dla ludzi z zewnątrz. Przeglądając Wasze komentarze na grupie wsparcia zauważyłam, że wiele z Was nie do końca radzi sobie w sytuacji, gdy leczenie okazuje jest nieskuteczne, ani też nie jest odporna na przykre komentarze z zewnątrz. Sama wiele lat miałam z tym problem i wiem, że zrozumienie pewnych spraw i przypominanie sobie wniosków w określonych sytuacjach pomaga w radzeniu z bólem przewlekłym jak i w przeżywaniu słów kierowanych do nas przez innych ludzi, ponieważ emocje wywołują myśli, które mamy w głowie.

Zobacz wpis:
– ból głowy z przodu i z tyłu – przyczyny
– klasterowy ból głowy – najgorszy na świecie

Jak radzić sobie z migreną przewlekłą?

W tym artykule chcę się skupić na psychologicznych aspektach, bo w każdej chorobie przewlekłej poza leczeniem bardzo ważne jest odpowiednie nastawienie, które zmniejsza odczuwanie dolegliwości bólowych, pomaga utrzymać motywację do leczenia i ogólnie poprawia jakość życia.

To Ci na pewno nie pomoże
I nie bez powodu wczoraj poprosiłam Was o odpowiedź na pytanie „O czym myślicie w trakcie aury migrenowej?” Wasze odpowiedzi idealnie pokazują to, co jedynie pogarsza Wasz stan.

• „Znowu?”
• „Żeby walnąć głową w ścianę ?”
• „Myślę, czy to na pewno aura czy jednak może udar/umieram/tracę wzrok i modlę się aby jak najszybciej to minęło, a w głębi płacze „dlaczego ja tak cierpię i czemu nie mogę żyć normalnie jako zdrowy człowiek”
• „Szczerze? Kurwa, znów się zaczyna. Pierdolona migrena!”
• „Dlaczego to właśnie ja? Dlaczego właśnie ja jestem wśród nielicznych z tym „darem”? A wtedy słyszę od mojej matki „bóg cię pokarał, za to jakim jesteś człowiekiem, za twoją dobroć”. Piękne słowa współczucia i zrozumienia od matki ? matki gestapowca, któremu jeśli się nie podporządkujesz i nie będziesz posłuszny to jesteś złym i niedobrym człowiekiem… ?? więc trzeba liczyć na siebie bo wsparcia i zrozumienia znikąd ? (nie licząc neurologa)”
• „Ze nienawidzę tej koszmarnej migreny, żeby walnąć sobie w łeb, to może w końcu mi przejdzie. Najgorsze jest to, że nigdy chyba nie przejdzie, a tu trzeba jakoś funkcjonować, iść do pracy i zająć się dziećmi, co za masakra, nienawidzę tego, od niedzieli mnie męczy, dziś trochę lepiej,koszmar?”
• „O samobójstwie” ?

Od samego czytania, aż coś się robi…  Widzę tu 5 podstawowych problemów:

1. Brak realnego spojrzenia na rzeczywistość i reagowanie emocjami
Chorujemy na migreny nie od dziś. Podobnie jak 3,5 mln Polaków – w tym 400 tys. na migreny przewlekłe. Wcale nie jesteśmy odosobnieni i cała masa ludzi ma ten sam problem. Wiemy jakie są jej symptomy i że one miną. Mniej więcej znamy u siebie częstotliwość jej występowania. Po co ciągle się udręczać negatywnymi myślami? Czy to coś zmieni?

2. Martwienie się tym, na co nie ma się wpływu
Komentarze z wątpliwościami o udar miały najwięcej lajków. Oczywiście z migrenie z aurą wzrasta ryzyko wystąpienia udaru, ale nie mamy na to totalnie wpływu, więc bezsensu jest się tym zamartwiać. Większość ludzi chorych na migreny nie przechodzi udaru, co więcej migrena nie jest chorobą śmiertelną. Taka jest rzeczywistość. I to należy sobie powtarzać, gdy nachodzą nas wyimaginowane lęki.

3. Uważanie, że Nasze życie jest gorsze od innych
Oczywiście porównując się z osobami całkowicie zdrowymi – prawdą jest, że nasze życie jest w pewnych aspektach jest  gorsze od innych, ale jeśli porównamy się z ludźmi dotkniętych innymi chorobami, sytuacja wcale nie będzie jednoznaczna. Poza tym nie warto się porównywać, ponieważ nasza ocena jest subiektywna. Zależy od wielu czynników np. od siły psychicznej. Osoby mocniejsze psychicznie nie będą tak silnie odczuwać negatywnych zdarzeń, co osoby ze słabszą psychiką. A to przełoży się na ich ocenę sytuacji. Dlatego najlepiej skupić się na pozytywach i myśleć nad tym, co możemy zrobić, aby było nam lepiej.

4. Użalanie się nad sobą
Użalanie się nie poprawia Twojej sytuacji. Zaczniesz o jednym, zaraz pojawi się kolejny powód do narzekania. Klucz to zaakceptować sytuację i myśleć co dalej, a nie rozmyślać, że powinno być inaczej, a nie jest. Bezsensowne, dołujące stanie w miejscu, które może opóźnić Twój powrót do zdrowia.

Co pomaga przetrwać migrenę?

• „Żeby ból się jak najmniej rozwinął i staram się jak najmniej do samego końca zwracać na to uwagę aż do krytycznego momentu kiedy padam bez sił i już wiem że to koniec i nic mi nie pomoże i muszę wytrzymać. Wtedy sobie powtarzam „wytrzymasz musisz i ściskam coś mocno, i ręką zakrywam bolące miejsce i się kręcę na boki. To mi pomaga jakoś przetrwać nie wiem dlaczego bo wygląda to dziwnie.”
• „Staram się złagodzić ból siłą perswazji”
• „Trochę się Wam pochwalę 😉 Ostatnio aura trafiła mnie, jak wchodziłam do urzędu załatwić bardzo ważna sprawę. Zaparłam się. Nie zrezygnowałam. Załatwiłam, choć gadałam do urzędniczki z lekka spowolniona a przez zygzaki bałam się, że się źle podpisze. Z wyprzedzeniem zamówiłam taksówkę (wiedziałam, że sprawa zajmie mi ok 20 min). Na wszelki wypadek wcześniej napisałam kartkę z adresem, żeby móc dać taksówkarzowi, jakbym bełkotała. Wszystko się udało. W międzyczasie powiedziałam przez tel mężowi, że nie potrzeba, żeby po mnie jechał po dam radę (był kilkadziesiąt km ode mnie). I nieskromnie powiem, że byłam z siebie dumna w huk ???”

I tu są 3 genialne zachowania, które pomagają nam czuć mniejszy dyskomfort i wzmacniają naszą siłę psychiczną. Ja również w podobny sposób radzę sobie z bólem.

1. Nie skupianie uwagi na bólu
Znasz go doskonale – przejdzie.

2. Nie poddawanie się i dopingowanie siebie
Nie myślisz o tym jak Ci źle, jak Cię pokarało, jaka to niesprawiedliwość na Ciebie spadła. Dopinguj siebie, że dasz radę, bo jesteś silna/silny i wiele razy przez to przechodziłaś/przechodziłeś.

3. Aktywność w dni wolne od bólu + 4. Kontrola nad swoim życiem poprzez kierowanie myślami, a co za tym idzie emocjami
Trzecia Pani, którą zacytowałam jest po prostu mistrzem! Po pierwsze nie rezygnuje z aktywności w dni wolne od bólu. Stara się być aktywna. Przewidziała co może się stać i przygotowała się. Co więcej w trakcie ataku nie zareagowała emocjonalnie. Włączyła świadomość i użyła swojej siły psychicznej, dzięki czemu udało jej się dokończyć sprawę w urzędzie i wróciła zamówioną wcześniej taksówką do domu! KOSMOS! Wymaga to ogromu pracy nad sobą, wiary w siebie, znajomości własnego organizmu i silnej psychiki! Jestem bardzo z Niej dumna 🙂

A kiedy znów usłyszysz: „Ciebie wiecznie boli głowa? Nie przesadzaj!”

Pomyśl dlaczego dana osoba mówi w ten sposób?
Doskonale wiesz, że społeczeństwo nie ma pojęcia o migrenie. Nazywa migreną – zwykły ból głowy, to jakiej reakcji oczekujesz?

Nie oddawaj władzy nad sobą innym ludziom. Niech nikt nie psuje Ci nastroju tego typu hasłami. Pracuj nad zdystansowaniem się
Dystans to coś, co bardzo pomaga w wielu aspektach życia. To jest swego rodzaju osłona zbudowana z pewności siebie i realnego spojrzenia na rzeczywistość. Uchroni Cię przed żalem, smutkiem, rozczarowaniem, frustracją w związku z krytyką. Ten temat łączy się z tym, co pisałam o kontroli nad swoim życiem poprzez trzymaniu na wodzy myśli i emocji. To ty decydujesz co dopuszczasz do siebie. Naprawdę jest Cię wstanie zranić ktoś, kto nie wie nic o migrenie? Szkoda życia marnować, aby wszystkich uświadamiać – jak bardzo nas boli i przejmować się brakiem zrozumienia ludzi, którzy nie mają zielonego pojęcia o tej chorobie.

Zmień sposób komunikowania się z innymi
Nie stawiaj się w roli ofiary. Nie narzekaj. Nic to nie zmieni, a w przypadku migreny fundujesz sobie wysłuchiwanie rad, które jak wiesz mają się nijak do rzeczywistości. Poza tym może zdarzyć się tak, że druga osoba zacznie narzekać i będziecie się nawzajem przebijać – kto ma gorzej. Dyskusja prowadząca donikąd.

Nie ma miejsca na użalanie się nad sobą, panikę czy złość. Zaakceptuj chorobę i naucz się z nią żyć. O to, w tym wszystkim chodzi, aby siebie wzmacniać, by móc lepiej funkcjonować z migreną. Inaczej zadręczysz się myślami, które nie poprawią jakości Twojego życia.

Pamiętaj, że samo przeczytanie tego, co chciałabym Ci przekazać nic nie zmieni. Nie poczujesz się lepiej. Musisz pracować nad zmianą wzorca myślowego, a to nie przychodzi łatwo, ale gwarantuje Ci, że gdy będziesz codziennie starać się nakierować swoje myśli na tą pozytywną stronę Twojego życia, pewnego dnia automatycznie będziesz widzieć szklankę do połowy pełną, a nie pustą.

Wszystko zaczęło się w drugiej klasie liceum. Z dnia na dzień zaczęła mnie boleć głowa i codziennie rano odczuwałam uciski i zawroty głowy. Natężenie dolegliwości można powiedzieć średnie z plusem. Były to bóle dające w kość, ale mogłam iść do szkoły tyle, że czułam się przez nie bardzo zmęczona tym bardziej, że dni z bólem głowy było około 25, a stan ten utrzymywał się miesiącami.

W tamtym czasie w ogóle „nie znałam” się na lekarstwach. Powiem szczerze, że nawet nie wiedziałam, że są tabletki przeciwbólowe na receptę. Mnie po prostu nigdy nie bolała głowa i nie miałam poważniejszych problemów zdrowotnych, a większe kontuzje znosiłam bez leków. Rodzice również nie chorowali. Od czasu do czasu przeziębienie i nic więcej. Jednego dnia ból się tak mocno nasilił, że przez cały dzień wzięłam z 12 tabletek, mając nadzieję, że cokolwiek pomogą. Dziś wiem, że nie miało to sensu, ponieważ dobór odpowiednich leków oraz ich dawek w przypadku osoby chorej na migrenę, to zadanie dla doświadczonego lekarza wyspecjalizowanego w leczeniu tej choroby.

Zobacz wpis: 
– Niepełnosprawność z migreną. Jak wygląda życie migrenika?
– Atak migreny może wywołać prawie wszystko…
– Czego nie mówić osobom chorym na migreny? 10 zdań potęgujących ból głowy!

Szukanie przyczyny migrenowych bóli głowy

Niedługo po tym poszłam do neurologa. Przepisane zostały mi leki na uspokojenie. O migrenie nie usłyszałam ani słowa. Mimo, że brałam 1/4 tabletki, albo połowę w zależności od leku, efekt był taki, że nie można mnie było dobudzić rano i byłam przytłumiona. Jeden lek działał w ten sposób, że po upływie pół godziny nie byłam wstanie włączyć menu w telefonie, ponieważ rozmazywał mi się obraz po czym opadałam z sił i szłam spać. Po 3 dniach rezygnowałam z przyjmowania tych środków. W takim stanie nie dałabym rady przygotować się do matury. W sumie wizyty lekarskie odbywałam u 5, albo 6 neurologów. Leczona byłam głównie lekami psychotropowymi. Jedna doktor leczyła mnie na zatoki. Niestety bezskutecznie. W trakcie dowiedziałam się również o silniejszych lekach przeciwbólowych na receptę, które w jakimś sensie pomagały. Na pewno znacznie częściej musiałabym jeździć do szpitala, a tak „tylko” kilka razy w roku. Jeśli chodzi o rehabilitację również podejmowałam wiele prób, ale również odnosiłam wrażenie, że nie do końca osoby te wiedzą co mi jest. Po 4-5 latach wizyt u lekarzy i rehabilitantów odpuściłam temat. Intuicyjnie unikałam aktywności, które powodowały migreny. Na wszelkie wyjazdy zabierałam poduszkę ortopedyczną i obserwowałam organizm. I w taki sposób sobie radziłam.

Po 13 latach uzyskałam odpowiedź

I tak minęło 13 lat. Dziś już wiem, że nie mam bólów głowy na tle nerwowym, ale od szyjnego odcinka kręgosłupa. Od początku tego roku jestem w trakcie rehabilitacji. Trafiłam na nią w ostatnim momencie. W zeszłym roku pojawiły się kolejne problemy związane z pogłębieniem wady postawy, a „moje” dotychczasowe metody na unikanie migren przestawały działać. Pisałam o tym w tekście pt. Migrena z szyjnego odcinka kręgosłupa – to moja diagnoza. Mogłabym mieć duże problemy w najbliższych latach.

Niestety wiem, że sytuacja większości migreników jest o wiele bardziej skomplikowana, lecz nie można zniechęcać się, żyć przeszłością i generalizować. Niestety sama w tą w pułapkę wpadłam. I miałam duże obiekcje, żeby rozpocząć jeszcze raz leczenie. Z góry zakładałam, że nic z tego nie będzie. Emocje są i będą dopóki stan zdrowia się nie poprawi, ale żeby tak mogło być musimy szukać rozwiązań i nie załamywać się upływem czasu. Zachęcam Cię do zapoznania się ze stroną www.pokonajmigrene.pl, gdzie znajdziesz wiele przydatnych informacji na temat migreny m.in. wyszczególnione zostały placówki, w których uzyskasz pomoc w leczeniu.

*Materiał powstał we współpracy z Novartis
NP4 1904989157

Ludzie mają tendencję do tego, że jeśli czegoś nie znają to lekceważą, albo wyśmiewają. Czasem robimy to z bezradności. Nie wiedząc jak pomóc, uciekamy do śmiechu lub w ogóle udajemy, że nic się nie dzieje.

Z migreną jest jak z depresją. Poważne choroby związane z cierpieniem, bólem, odosobnieniem i bezradnością traktowane są przez wiele osób jako hipochondria, wymyślanki i rozczulanie się nad sobą. Najgorsze jednak jest to, że takie myślenie ma wielu lekarzy. Niestety, spotkałam się ze stwierdzeniami, że „nie widzieli takiego bólu głowy.”. Nawet jeżeli nie spotkali się z takim przypadkiem, to warto jednak zainteresować się człowiekiem, który bardzo cierpi, a nie oskarżać go o wymyślanie problemów.

Zobacz wpis:
– Atak migreny może wywołać prawie, że wszystko
– Migrena z szyjnego odcinka kręgosłupa – moja diagnoza

My migrenicy nie potrzebujemy użalania się nad nami. Potrzebujemy fachowej pomocy oraz braku oceny – przede wszystkim osób, które nie mają pojęcia czym jest migrena. Podobnie jest z kibicami na stadionie. Wszyscy wiedzą co można było robić lepiej szczególnie po przegranej. Specjalistów cała masa podobnie jak od migreny. Uwaga! Cytuje:

1. „Znowu Cię boli głowa? Ciebie wiecznie boli głowa! Weź tabletkę to Ci przejdzie!”, albo „weź coś z tym zrób i nie przesadzaj”
Problem z migreną jest taki, że w wielu przypadkach leki dostępne w sklepach spożywczych czy na stacjach benzynowych nie działają. Gdyby przerwanie ataku migreny byłoby tak proste, nikt by nie siedział z bólem głowy godzinami, a tym bardziej przez kilka dni.

2. „Nie przesadzaj, że aż tak Cię boli”
A skąd wiesz jak boli? Czy wiesz, że jeśli widzisz kogoś w pracy, w szkole z migreną to cud, że w ogóle może tam dotrzeć? Niestety tu pojawia się problem. Większość ludzi swój światopogląd ogranicza do własnych przeżyć, a jak czegoś nie doświadczyło to uważają, że tego po prostu nie ma.

Ja do tej pory większego bólu niż migrena nie przeżyłam. Pisząc teksty o migrenie i klasterowym bólu głowy napotkałam w literaturze skalę bólu od 1-10. Swój poziom bólu oznaczyłabym liczbą 6, a dodatkowo mam wymioty i światłowstręt. Taki stan wyklucza z normalnego funkcjonowania. Najczęściej po 2-3 dniach jestem zmuszona pojechać do szpitala i żadnym hipochondrykiem nie jestem.

Jadę zawsze, gdy naprawdę nie mam wyjścia. Ostatnio mąż dzwonił po pogotowie. Nie chciałam w ogóle jechać do szpitala, bo nie zawsze otrzymywałam taką pomoc jakbym chciała. Opisywałam ją w tekście pt. Niepełnosprawność z migreną. Jak wygląda życie migrenika? Panowie z pogotowia widząc w jakim jestem stanie dziwili się, że dopiero po takim czasie zostali wezwani. Powiedzieli mi, że jestem twarda i wytrwała. Gdy zobaczyli wypis ze szpitala z Krakowa jaką dawkę leków dostałam, w tym morfinę, byli zszokowani, a to tylko kilka godzin z całego tygodnia. „Modliliśmy się” wtedy wspólnie, żeby leki, którymi dysponowało pogotowie – pomogły.

3. „Przecież głowa nie może, aż tak boleć.” Tak, a na jakiej podstawie to stwierdzenie?

4. „Mnie też boli głowa i jakoś żyję.” Fajnie, ja też.

5. „Migrena? Migrenę to mają hrabiny…”
Kiedyś rzeczywiście tak uważano, że migrena to choroba arystokracji. Podejrzewam, że po prostu ludzie z wyższych sfer mogli wypowiedzieć to na głos. Ludzie niżej usytuowani przy dużej ilości ataków mieli zrujnowane życie, nie mogli pracować i nie przyznawali się do swojej choroby, ale hello, mamy XXI wiek!

6. „Idź na spacer to Ci przejdzie”, albo „musisz to rozchodzić”
Tak! Ruch to rzeczywiście to, co jest nam wtedy najbardziej potrzebne. Może jakiś interwał? Biegniemy, biegniemy. Stajemy i wymiotujemy, a potem znów biegniemy… Przy tak silnym bólu głowy nie ma mowy o żadnej aktywności. Każdy ruch, dźwięk potęguje dolegliwości bólowe.

7.„Zobaczysz co to ból po porodzie!”
Idealny przykład na to, że ludzie przy ocenie biorą przeważnie tylko własne przeżycia. Nigdy nie rodziłam, ale z opowieści koleżanek wynika, że poród może być różny – to jedno, a po drugie najczęściej kobiety rodzą 1-2 w życiu, więc ma się to nijak do migrenowych bóli głowy. Migrena jest chorobą przewlekłą. W miesiącu może wystąpić, aż 28 dni z bólem głowy. I nie ma z tego żadnej przyjemności, ani „nagrody” po 😉 Poza tym wyobrażam sobie, że niektórzy ludzie doświadczają gorszego bólu od migreny i porodu.

8. „Musisz się dotlenić”
Dotlenienie myślę nie zaszkodzi, ale też nie pomoże. I przypomina mi się sytuacja z przed kilku lat ze szpitala, kiedy to po raz pierwszy mój pobyt zwykle z 3-4 godzin przedłużył się do 12. Na wydziale była wtedy lekarka zaraz po studiach, która nie do końca wiedziała co robi. Na początku dostałam kroplówki takie jak zawsze, a później bała się i przepisała kroplówkę z lekiem dostępnym bez recepty. Więcej nie chciała żadnych leków podawać i przyniosła mi maskę z tlenem. U mnie się to nie sprawdziło.

I na koniec seksistowskie komentarze panów i to niestety lekarzy.

9. „Każdą kobietę boli głowa” i 10. „Jak będziesz uprawiać więcej seksu to od razu przestanie”
Myślę, że komentarz jest zbędny.

Do bólu jaki tego typu komentarzy można się przyzwyczaić. Na początku się złościłam na brak zrozumienia, ale szkoda nerwów. Ludzie mimo, że słyszą, nie potrafią słuchać. I chyba tu tkwi największy problem, a my migrenicy nie mamy na to wpływu. Mamy wpływ na nasze działania, podejmowanie prób, aby polepszyć nasze życie. I na tym musimy się skupić.

Strona www.pokonajmigrene.pl pomoże Wam w tym. Znajdziecie tam dzienniczek migrenowy, w którym będziecie mogli zapisywać szczegóły dotyczące ataków, co ułatwi postawienie diagnozy i wdrożenie leczenia. Co więcej pod tym adresem jest lista lekarzy specjalizujących się w temacie migren, którzy rozumieją, z jak ciężką chorobą zmagają się migrenicy.

*Materiał powstał we współpracy z Novartis
NP4 1901947282